Ciągły rozwój społeczeństwa często zbiera swój żniw, zwłaszcza jeśli chodzi o psychikę ludzi. Rosnące wymagania w pracy, rutyna, presja otoczenia, stres i brak odpowiedniej oceny mogą w końcu prowadzić do tzw. syndromu wypalenia, który wpływa na wszystkie obszary życia.
Chwilowa utrata motywacji czy już syndrom wypalenia?
Słowo "motywacja" pochodzi od łacińskiego słowa
"motus", czyli "ruch". W prostych słowach jest to stan
gotowości do konkretnej akcji.
Kiedy jesteśmy zmotywowani, wykonujemy działania
w taki sposób, że prowadzą one do konkretnych rezultatów i osiągają zamierzone
cele.
Ale czasami wpadamy w sytuację, w której rezultaty nie przychodzą, a
nawet to, co kiedyś sprawiało nam przyjemność, zamienia się w przymusowe zło...
Kiedy opada motywacja...
Każdy z nas może napotkać utratę motywacji. Początkowy
entuzjazm wobec nowej pracy później zmienia się na rozczarowanie.
Na początku
każdy stara się wykonać swoją pracę jak najlepiej, pragnąc sukcesu i spełnienia
osobistego, ale potem coś idzie nie tak i motywacja zanika. Pracę traktujemy
już tylko jako obowiązek, zauważamy, że nasze początkowe pomysły były inne. Profesjonalne
zachowanie zanika, a wstawanie każdego dnia staje się obowiązkiem głównie z
powodu potrzeby opłacenia rachunków.
Utrata motywacji może również wystąpić u ludzi, którzy na
pierwszy rzut oka mają wymarzoną pracę, ale są stale narażeni na stres. Mogą
też obudzić się pewnego dnia bez energii ani entuzjazmu.
Jak radzić sobie z utraconą motywacją?
Teraz zobaczmy kilka sposobów, jak odzyskać utraconą
motywację.
1. Przypomnij sobie swoje cele - droga do celu może czasami
być monotonna i nudna, dlatego ważne jest stałe przypominanie sobie celów i
tego, co na ciebie czeka po ich osiągnięciu. Nie zapomnij, dlaczego
zaczęłeś/łaś!
2. Znajdź sens - odpowiedz na te fundamentalne pytania: Jaki
jest sens tego, co robię, i dlaczego jest to dla mnie tak ważne? Prawie zawsze
znajdziesz dobry powód, dlaczego warto. Po prostu pomyśl chwilę, niezależnie od
tego, co robisz, zawsze szukaj pozytywów.
3. Czerp inspirację - oglądaj inspirujące filmy, szukaj
inspiracji w książkach motywacyjnych, słuchaj ulubionej muzyki, która cię
nakręca, lub inspiruj się historiami ludzi, którzy osiągnęli coś w swoim życiu.
4. Odpocznij trochę - rozwijanie siebie i osiąganie sukcesów
wymaga dużo wysiłku i skupienia. Ale nie zapomnij o odpoczynku. Spędź trochę
czasu na czymś, co nie jest związane z twoim celem, to oczyści twój umysł i da
pewien dystans.
Będziesz przekonany/przekonana, że po tym twój poziom motywacji
znów wzrośnie, a może przyniesie ci nowe pomysły na osiągnięcie celu.
5. Zmień swoją rutynę - od czasu do czasu spróbuj robić coś
inaczej, ponieważ zmiana podejścia może utrzymać cię w motywacji. Nigdy się nie
poddawaj, nawet jeśli jeszcze nie widzisz rezultatów.
6. Nagradzaj się - nie zapomnij regularnie nagradzać się
za swoje wysiłki.
Objawy zespołu wypalenia zawodowego?
Utrata motywacji to jeden z objawów wypalenia zawodowego.
Ostatnio często dyskutujemy na temat tego konceptu. Zespół wypalenia może
również dotyczyć ludzi całkowicie psychicznie zdrowych.
Ciągły rozwój społeczeństwa często pobiera swoje daniny,
zwłaszcza na psychice ludzi. Rosnące wymagania w pracy, stereotypy, presja
otoczenia, stres i niewystarczająca aprecjacja...
Historia zespołu wypalenia sięga przeszłości, rozwinęła się
wraz z rozwojem pracy, ale ten stan psychiczny został po raz pierwszy opisany w
1974 roku przez amerykańskiego psychoanalityka H. Freudenbergera w artykule
"Wypalenie pracowników". Początkowo to określenie było używane w
odniesieniu do osób uzależnionych od narkotyków, ale później zaczęło być
kojarzone z osobami o wysokim poziomie pracy.
Wyczerpanie ciała i duszy...
Zespół wypalenia zawodowego to stan psychiczny objawiający
się kompletnym wyczerpaniem emocjonalnym, fizycznym i psychicznym.
Szczególnie
występuje w zawodach skupionych na pracy i kontakcie z ludźmi, gdy pracownik
nie jest odpowiednio oceniany za swoją pracę ze strony zarówno pracodawcy, jak
i otoczenia.
Główną cechą zespołu wypalenia zawodowego jest przewlekły stres
wynikający z zawodowego niedocenienia i innych problemów osobistych.
Fazy zespołu wypalenia zawodowego:
Początkowy entuzjazm - podczas rozpoczynania pracy, ma się
wysokie, czasem nierealistyczne oczekiwania, błyska entuzjazmem, pracuje jak
najlepiej, często po godzinach kosztem życia osobistego.
Okres stagnacji - początkowy entuzjazm opada, jednostka
odrzuca przekonania o własnej wartości, zaczyna ponownie poświęcać się swoim
zainteresowaniom poza pracą.
Okres frustracji - jednostka zaczyna zastanawiać się nad
skutecznością swojej pracy, pojawiają się pierwsze przeszkody i konflikty z
przełożonymi i klientami, pojawiają się oznaki trudności psychicznych i
fizycznych.
Okres apatii - ta faza następuje po dłuższym okresie
frustracji, praca jest widziana tylko jako źródło utrzymania, jednostki są
zrażone do proponowanych innowacji, nie akceptują nadgodzin, praca z klientami
i rozmowy z kolegami są dla nich uciążliwe.
W tej fazie często pojawia się
syndrom HH (Bezradność i Brak Nadziei), przejawiający się bezradnością i
brakiem perspektyw.
Okres wypalenia - w ostatniej fazie pojawiają się uczucia
całkowitego wyczerpania, praca traci sens dla dotycznego, zanika entuzjazm.
Problem pracowników i menedżerów...
Wypalenie zawodowe może dotknąć każdego, kto wykonuje
powtarzającą się czynność, zwłaszcza tych, którzy pracują w zawodach, gdzie
głównym zadaniem jest pomaganie i kontakt z innymi ludźmi (personel medyczny,
nauczyciele, psychologowie, policjanci, pracownicy socjalni, prawnicy,
dziennikarze, menedżerowie, pracownicy infolinii i inni).
Głównym powodem zespołu wypalenia zawodowego jest brak
spełnienia zawodowych ideałów, utrata motywacji i niemożność powiedzenia NIE,
co logicznie prowadzi do niemożliwości zrealizowania wszystkich swoich
zobowiązań.
Oprócz relacji osoby z pracą, indywidualne tendencje osobowościowe,
takie jak samotność, problematyczne tło rodzinne, nadmierne i naiwne optymizm,
perfekcjonizm, skłonność do pracoholizmu, nadwrażliwość również wpływają na
rozwój zespołu wypalenia zawodowego.
Jak objawia się zespół wypalenia zawodowego?
Zespół wypalenia zawodowego wpływa zarówno na zdrowie
psychiczne, jak i fizyczne. Ma także negatywne skutki dla relacji
międzyludzkich.
Objawy psychiczne:
• Utrata
zaangażowania w pracę, entuzjazmu
• Poczucie
rozczarowania
• Niezchęć
do kontynuowania pracy
• Depersonalizacja
(uczucie wywłaszczenia, oddzielenia lub obcości wobec samego siebie,
postrzeganie ciała, emocji, więc czujesz się obcy sobie)
• Zapominanie,
problemy z koncentracją
• Poczucie
bezradności, braku nadziei
• Depresja,
lęk, dysforia
• Agresja
• Skłonność
do alkoholizmu i innych uzależnień
Objawy fizyczne:
• Napięcie
mięśni
• Wysokie
ciśnienie krwi
• Podatność
na choroby
• Problemy
z układem sercowo-naczyniowym
• Trudności
w oddychaniu
• Anoreksja,
problemy trawienne
• Zmęczenie,
bezsenność, zaburzenia snu
Relacje międzyludzkie:
• Cynizm,
obojętność wobec ludzi
• Eskalacja
konfliktów z klientami, kolegami, przełożonymi, a także w życiu prywatnym
• Długotrwała
niska wydajność pracy
• Ograniczenie
kontaktu z klientami i kolegami
Zapobieganie jest ważne.
Jeśli chcesz zapobiec zespołowi wypalenia, istotne jest
wypracowanie zdrowego podejścia do pracy, ale nie powinno to być jedyne
znaczenie Twojego życia. Konieczne jest umiejętne korzystanie z pasywnego i
aktywnego wypoczynku, budowanie jakościowych relacji międzyludzkich, mieć wokół
siebie rodzinę, przyjaciół oraz kolegów, którzy potrafią słuchać. Ze strony
pracodawcy ważne jest podkreślenie wystarczającego wsparcia i doceniania
pracowników, organizowanie różnych warsztatów i wspieranie pracy zespołowej...
Mam Syndrom wypalenia! Co teraz robić?
Syndrom wypalenia nie jest obecnie uważany za chorobę
psychiczną. Nie posiada standaryzowanych i oficjalnie uznanych kryteriów, co
znacząco ogranicza jego diagnozę.
Najczęściej stosowaną metodą jest badanie
kwestionariuszowe, w Republice Czeskiej używana jest skala wypalenia Shiroma
Melameda jako jedyna standaryzowana metoda określania syndromu wypalenia.
Nawet tutaj ważne jest, aby zacząć go leczyć od samego
początku, tak samo jak w przypadku innych zaburzeń.
Jeśli zauważysz objawy
wypalenia na czas, zmiana pracy lub stanowiska w pracy może być rozwiązaniem.
Jednak jest to proces długotrwały, gdzie osoba często dowiaduje się o
problemie, gdy już znajduje się w pewnym etapie trwania.
Najlepszym
rozwiązaniem jest powierzenie opieki psychologowi. Pod profesjonalnym nadzorem
skupisz się na zmianie podejścia do pracy i samego siebie, zmienisz styl życia,
ustalisz własne granice.
Celem terapii jest również nauczenie klienta
relaksacji i dążenia do własnych zainteresowań. Każdy psycholog wybiera różne
metody leczenia.
Terapia poznawczo-behawioralna, logoterapia i inne odnoszą
wielkie sukcesy. Oprócz pracy nad osobowością klienta ważne jest również
wyeliminowanie ostrej problematyki, takiej jak depresja, skłonności samobójcze,
itp."
Poniżej możesz zobaczyć psychologów, którzy specjalizują się w zespole wypalenia zawodowego i mogą Ci pomóc jeszcze dzisiaj.
Właśnie przeczytałeś artykuł: Chwilowa utrata motywacji czy już syndrom wypalenia?
Wpisz swój komentarz.